Poznawanie świata zaczyna się tuż po urodzeniu. Kiedy dziecko zaczyna raczkować, u rodziców gwałtownie wzrasta potrzeba zapewnienia mu bezpieczeństwa. Nic dziwnego – świat, nawet jeśli ograniczony tylko do dziecięcego pokoju, jest pełen niebezpieczeństw. Odpowiednie zabezpieczenia warto zapewnić wcześniej.
Małe dziecięce paluszki są niezwykle ciekawskie. Minie dużo czasu, nim maluch nauczy się gdzie kryją się potencjalne niebezpieczeństwa i będzie je obchodził z daleka. Na czas nauki potrzebne będą zabezpieczenia. Pierwszą jest uniemożliwienie zbadania czym jest gniazdko sieciowe. Najprostszym i najskuteczniejszym tego sposobem jest zagrodzenie go za pomocą specjalnej zaślepki.
Podłoga pokoju dziecięcego nie powinna być śliska, aby liczba upadków była jak najmniejsza. Działanie specjalnych gumowych wypustek na skarpetkach dziecięcych jest mało skuteczne. Jeśli zdecydujemy się już teraz pokryć podłogę dywanem lub wykładziną (co odradzają rodzice małych alergików), niech będą wzorzyste, w przypadku chłopaków sprawdzą się zwłaszcza te, na których widnieją metry przecinających się dróg. W niedalekiej przyszłości będą po nich jeździły dziesiątki modeli samochodów, dzięki korytarzom dróg można też uczyć dziecko podstawowych zasad poruszania się po drodze i znajomości znaków drogowych – te zaś można kupić w zestawach.
Wróćmy jednak do raczkującego szkraba. Czasem ma on możliwość zawędrować samodzielnie na czworakach tam, gdzie nie sięga czujne oko opiekuńczego rodzina, np. na schody. Trzeba wtedy zainstalować małą, uchylaną w jedną stronę drabinkę uniemożliwiającą wyjście. Nie możemy też zostawić bez dodatkowej ochrony szuflad komody czy uchylanych drzwi od szaf. Maluch będzie się po nich wspinał i ciągnął za nie. Na szczęście do ich unieruchomienia mamy całą gamę odpowiednich blokad (boczne zatrzaskowe, na mocny rzep, na ozdobny guzik z pętelką, na zamek magnetyczny, na zatrzaski).
Kiedy usuwać będziemy przedmioty, które mogą wypaść pociągnięte przez małą rączkę, warto „strefę ochronną” podnieść nieco wyżej, bo szybko nadejdzie dzień, kiedy nasz szkrab nauczy się chodzić. Nauka chodzenia trwa na tyle długo, że nie obejdzie się bez siniaków i zadrapań. Nasze dziecko uniknie wielu z nich, jeśli na narożniki mebli nałożymy ochraniacze, a na bok drzwi – plastikowy kołnierz uniemożliwiający ich zatrzaśnięcie. Proces poznawania najbliższego otoczenia jest na tyle zajmujący, że nie warto pozostawiać z tym dziecka samemu sobie, nawet najlepiej zabezpieczonego. Może wtedy ujść uwadze rodzica to, na co czeka od wielu miesięcy – pierwszy samodzielny krok dziecka.